Ik deed mee aan de Bever Dutch Mountain Trail! 100 kilometer in 3 dagen

Ik liep de Dutch Mountain Trail, de meest uitdagende wandelroute van Nederland. Een route die je leidt naar de zeven hoogste toppen van Nederland. Deze 101 kilometer lange tocht biedt prachtige vergezichten, alpenweides en snelstromend water, waardoor je jezelf in de bergen waant, maar dan dichtbij huis. De Dutch Mountain Trail beslaat 101 kilometer en is verdeeld in vier etappes. Maar deze kun je ook lopen in 3 dagen tijdens het Bever Dutch Mountain Trail ‘event’. Lees alles over het event, mijn voorbereiding en uiteindelijk mijn ervaring!

Wat is de Bever Dutch Mountain Trail

Bever heeft de oorspronkelijke Dutch Mountain Trail uitdagender gemaakt door deze in drie dagen te verdelen tijdens de Bever Dutch Mountain Trail. Daarin lopen we in drie dagen respectievelijk m ongeveer, 40, 31 en 30 kilometer. Dat bleek uiteindelijk iets meer te zijn, maar dat lees je verderop deze post

De Bever Dutch Mountain Trail, een pad bezaaid met aanzienlijke hoogtemeters en waarbij het navigeren geheel aan de wandelaar zelf wordt overgelaten, vormt voor mij, als relatief onervaren langeafstandswandelaar, de ultieme uitdaging. Dit traject belooft een avontuur te zijn waarbij elke stap omhoog mij niet alleen fysiek, maar ook mentaal op de proef stelt.

Wat te verwachten tijdens de BDMT?

Outdoorwinkel Bever verstrekt elke deelnemer een routebeschrijving, zodat we zelf naar de volgende slaapplek kunnen wandelen. Hoewel de DMT grotendeels is bewegwijzerd, kan de route niet overal even duidelijk zijn, dus de Garmin horloge met de Komootapp op de telefoon staan op de inpaklijst!

De starttijden op de wandeldagen liggen tussen 07.30 uur en 09.00 uur ‘s ochtends maar ik weet nu al dat ik om 7:30 sharp vertrek.

Gedurende het hele evenement hoeven wij ons gelukkig geen zorgen te maken over ontbijt, lunch of diner. Deze maaltijden worden voor ons verzorgd vanaf het moment dat we aankomen en finishen (let’s hope we finish).

Om de meerdaagse hike-ervaring compleet te maken, koken we onze maaltijden op een 1-pits brander. De maaltijden bestaan uit gevriesdroogde expeditiemaaltijden die we gemakkelijk zouden moeten kunnen bereiden. Tijdens de BDMT zorgt de expeditiechef, Kieran Creevy, bovendien voor culinaire hoogstandjes op de gasbrander, ik ben erg benieuwd!

Trainen voor 101 kilometer

Ik trainde 3 dagen per week voor de 100 kilometer. Want die kilometers maak je niet zomaar. Elk jaar maken mijn vriend en ik wel een lange wandeling, maar een echte trektocht waar ik in een tent slaap, die heb ik nog niet gedaan. Via Bever liep ik een trainingsschema van 6 weken. Mijn laatste weken train ik 10,10 en 25 kilometer in een week.

Zo liep ik ondertussen onder andere in de winter in Zwitserland, in Malta en veel op onze lokale ‘berg’ en oefende ik op het trapapparaat van de sportschool (je moet wat in Nederland, en delen van het Pieterpad (etappe 3).

Reisverhaal Dutch Mountain

De Dutch Mountain Trail beloofde de meest uitdagende wandelroute van Nederland, heck, van mij te zijn. Met de ambitie om de zeven hoogste toppen te overwinnen, begon ik aan deze 101 kilometer lange tocht, verdeeld over drie onvergetelijke dagen.

Aankomst en Voorbereiding

De reis begon in Limburg, Landgraaf, waar de warme ontvangst en het gezamenlijk koken bij de tenten op de eerste dag de toon zette voor het avontuur dat voor ons lag. De opwinding was voelbaar en we gingen ondanks de gezelligheid allemaal lekker vroeg op bed.

Wandeldag 1. Van Landgraaf naar Vijlen: de eerste uitdaging

We begonnen onze tocht om 8:44 uur, wat vrij laat was in vergelijking met de dagen die nog zouden komen. Onze gemiddelde snelheid kwam uiteindelijk neer op 13:56 per kilometer. Die dag was zowel lichamelijk als geestelijk een proef, extra zwaar door te weinig slaap vanwege het onverwachte gekraai van een haan.

Nadat we onze uitrusting hadden verzameld – de MSR-brander, gasblikje, aansteker, beker, spork, en onze voorraden voor ontbijt, lunch en snacks – verlieten we het eerste kamp. Sommigen van ons in groepjes, anderen kozen ervoor om alleen te gaan. De route nam ons mee langs adembenemende plekken in het Nederlandse landschap, waarbij elk uitzicht het vorige leek te overtreffen. Ondanks dat we gestaag vooruit kwamen, was het de onvoorspelbaarheid van het pad en het weer die de grootste uitdaging vormden. Op het eind van de dag liet mijn Garmin zien dat we 37,68 kilometer hadden afgelegd.

Tot onze verrassing en een beetje tot ons ongenoegen waren we een na laatste toen we uiteindelijk Vijlen bereikten. Deze positie was niet iets waar we op hadden gehoopt, maar het deed niets af aan de voldoening en de rijkheid van de ervaring. Het onderstreepte het belang van doorzettingsvermogen en de waarde van de reis zelf, meer dan de positie waarin we eindigden.

Wandeldag 2: van Vijlen naar Noorbeek

De ochtend begon met een mysterieuze mist die langzaam optrok boven de velden, maar al snel maakte de zon haar weg door de wolken, verlichte onze weg door velden met gele bloemen.

Bij het ontbijt was het een gezellige drukte. Iedereen bereidde zich voor op een dag waarin we drie toppen zouden trotseren: de Eyserberg, Gulperberg, en Hakkenberg. De route was divers; we passeerden akkers, weiden, bospaden en kwamen langs schilderachtige huisjes. Buitenexperts stonden klaar bij de waterpunten met alles wat we nodig hadden om door te gaan, inclusief blarenpleisters voor onze vermoeide voeten.

Tegen het einde van de dag, met slechts 5 kilometer te gaan, leek de ijsstop veel langer te duren dan verwacht. De pijn in onze voeten werd versterkt door het harde asfalt, maar het ijs smaakte extra goed. Helaas, op dit cruciale moment, kon ik mijn wandelgenoten niet bijhouden. Ze wilden doorgaan zonder pauze, terwijl ik juist rust nodig had. Ik werd achtergelaten, een moeilijk moment waarop ik me realiseerde hoe belangrijk het is om samen te werken en elkaar te steunen. Mentaal bleek ik gelukkig sterk genoeg.

Bij aankomst op de camping waren mijn wandelmaatjes meer bezig met het uitzoeken van de tent en behalve wat geklapt van de gemeenschap voelde ik me kut. Het geroezemoes van mensen die samen kookten en aten aan lange tafels, en de vele tentjes die al klaarstonden voor de nacht, verwelkomden ons, maar het lawaai vond ik ook net iets te. Na dagenlang niets anders dan droogvoedsel te hebben gegeten, besloten we een uitzondering te maken en pizza te laten bezorgen. We konden geen gevriesdroogde maaltijd meer zien, na deze al vijf keer te hebben gehad, zowel ‘s ochtends, ‘s middags als ‘s avonds. Ik belde mijn vriend nog en later gaf hij aan dat hij had verwacht dat ik het niet zag zitten. Extra blij was hij toen ik thuiskwam en vertelde dat ik alle dagen had uitgelopen.

Het was voor mij een dag van persoonlijke groei. Ongeacht de moeilijkheden, is het de reis is die telt, niet hoe snel we die afleggen.

Op de tweede dag van onze wandeling van Vijlen naar Noorbeek legden we 35,67 kilometer af, met een starttijd om 8:34 uur en een gemiddelde snelheid van 14:25 per kilometer.

Wandeldag 3: Noorbeek naar Maastricht 

Deze dag werd gekenmerkt door persoonlijke vastberadenheid en trotseerde ik vooral mijn eigen grenzen. Op de laatste dag voelden we ons sterk en waren we blij. We liepen lange stukken samen met andere wandelaars, wat de lange reis leuker maakte. Maar toen we Maastricht bereikten en op het harde asfalt liepen, deden onze voeten erg veel pijn. Het was een grote verandering vergeleken met de natuurpaden die een stuk fijner lopen op je trailrunschoenen. 

De mist nam het mooie uitzicht weg dat we normaal vanaf de Kattenroth zouden hebben, maar het had iets mysterieus. Zonder de zon en mooie uitzichten voelde de wandeling zwaarder. Sommige stukken leken niet op te houden De route had veel hellingen, smalle paden die leken op sloten, lager dan het weiland, waardoor je niks zag. Maar we wisten dat we bijna klaar waren, de motivatie was enorm 

Eindelijk was daar die veerboot in Eijsden die ons bracht naar de andere kant van de Maas, en van daar liepen we naar de laatste stop en toen naar de laatste berg, D’n Observant.

Toen we in Maastricht aankwamen, waren we ondanks de pijn in onze voeten heel blij en trots. De aankomst in de Bever-winkel in Maastricht zal ik nooit vergeten. Onder luid applaus en met tranen van vreugde en opluchting, realiseerde ik me de omvang van mijn prestatie. Het was een moment van grote blijdschap, ik werd er zelfs wat emotioneel van omdat ik het zo zwaar vond en nooit had gedacht het te voltooien! 

We overwonnen 36,03 kilometer, gestart om 8:16, met een verbeterde gemiddelde snelheid van 13:47 per kilometer.

Mijn stats:

  • Wandeldag 1: 37,68 km, gestart om 8:44:50, met een gemiddelde snelheid van 13:56 per kilometer.
  • Wandeldag 2: 35,67 km, gestart om 8:34:37, met een gemiddelde snelheid van 14:25 per kilometer.
  • Wandeldag 3: 36,03 km, gestart om 8:16:55, met een gemiddelde snelheid van 13:47 per kilometer.

Terugblik op de tocht

De Dutch Mountain Trail was meer dan een wandeltocht; het was een reis van ontdekken waartoe je in staat bent, als je maar hard genoeg wilt. Gezamenlijke doelen hebben en van het overwinnen van de onverwachte uitdagingen die de natuur en ons lijf op ons pad brengt. Met elke stap groeide niet alleen mijn waardering voor het Nederlandse landschap trouwens, maar ook voor mijn eigen veerkracht en doorzettingsvermogen. Stiekem ben ik trots op deze overwinning 🙂

Het samen doen maakte alles beter. Iedereen die meeliep hielp elkaar. Dit maakte de reis niet alleen makkelijker, maar ook veel mooier. Helaas heb ik ook veel stukken alleen gelopen en ik denk dat het, voordat je begint aan zo’n wandeling, je wandelmaatjes goed uitkiest. Qua tempo maar ook qua verwachtingen. Ik heb het vooral op dag 2 heel zwaar gehad, en stukken alleen gelopen, waar ik motivatie van iemand anders kon gebruiken. Omdat er weinig wandelaars meer waren, werd ik nauwelijks ingehaald en was ik echt alleen. Er waren momenten dat ik wilde stoppen, ik heb ook lopen schreeuwen en soms gehuild, maar ik moest en zou mezelf bewijzen. IK had geen blessures, geen blaren, niks kon me stoppen. Het was een mooie herinnering!

FAQ